هر چند امام زمان (ع) غايب از انظار است و اين غيبت موجب محروم شدن امّت از قسمتي از بركات وجود آن حضرت است كه متوقف بر ظهور است، ولي قسمتي از فيوضات وابسته به ظهور نيست.
او همچون آفتابي است كه ابر غيبت نمي تواند مانع تأثير اشعه وجود او در قلوب پاكيزه شود، مانند اشعه خورشيد كه در اعماق زمين جواهر نفيسه را مي پروراند، و حجاب ضخيم سنگ و خاك مانع استفاده آن گوهر از آفتاب نمي شود.
و چنان كه بهره مند شدن از الطاف خاصّه خداوند به دو طريق ميسّر است:
اوّل: »جهاد في اللَّه« به تصفيه نفس از كدورتهايي كه مانع از نعكاس نور عنايت اوست.
دوم: »اضطرار« كه رافع حجاب بين فطرت و مبدأ فيض است »أمَّن يجيب المضطر إذا دعاه و يكشف السوء«(1)
همچنين استفاده از واسطه فيض خدا كه اسم اعظم و مثل اعلاي اوست به دو طريق است:
اوّل: به تزكيه فكري و خلقي و عملي كه »أما تعلم أنّ أمرنا هذا لاينال إلّا بالورع«.(2)
دوم: به انقطاع از اسباب مادّي و اضطرار. از اين طريق بسيار كساني كه بيچاره شدند، و كارد به استخوان آنها رسيد، و به آن حضرت استغاثه كردند و نتيجه گرفتند.
به قصور و تقصير نسبت به ساحت قدس آن حضرت اعتراف مي كنيم. او كسي است كه خدا به او نور خود را، و به وجود او كلمه خود را تمام كرده است. او كسي است كه كمال دين به امامت و كمال امامت به اوست.
خداوند متعال در قرآن مي فرمايد: »اوست كه خورشيد را روشنايي و ماه را نور قرار داده است«(3) ، و در وجود حضرت مهدي (ع) خورشيد و ماه هر دو جمعند، و چه بسيار تفاوت است بين خورشيد آسمان دنيا و ماه آن، و بين خورشيد آسمان ملاءف اعلي و ماه آن.
تفاوت اين است: خورشيد و ماه، روشنايي و نور است، ولي حضرت مهدي (ع) نور فروزان خداوند است، روشنايي پرتوافكن خداوند است، و تأويل آيه شريفه »و أشرقت الأرض بنور ربّها« ظهور آن حضرت(4) است.
اگر ديده تاب ديدن آفتاب آسمان را كه به فرمان خدا روشن است، ندارد چگونه بينش انسان مي تواند حقيقت خورشيد وجود را كه به نور خدا منوّر است، ادراك كند؟! آري قلم از شرح توانايي »سيف الله«ي كه مظهر قدرت لايزال است عاجز، و زبان از بيان دانايي انساني كه »نوراللَّه« هميشه روشن است، الكن است.
پي نوشت ها:
× برگرفته از: مقدمه اي در اصول دين،
آيةالله العظمي وحيد خراساني.
. سوره نمل آيه 62 آيا كيست كه اجابت مي كند مضطر را زماني كه او را بخواند، و برطرف مي كند سوء را؟)
.(آيا نمي داني كه هر آينه امر ما نيل نمي شود مگر به ورع) بصائر الدرجات، الجزء الخامس، ص 263، باب 11، ج 2؛ دلائل الإمامة، ص 254، الخرائج و الجرائح، ج 2، ص 278، بحار الانوار، ج 47، ص 71
.سوره يونس (10)، آيه 5
.. سوره زمر (39)، آيه 69 (و درخشيد زمين به نور پروردگارش).
موعود شماره چهل